Jeśli z próbką przewodzącą można zastosować żywicę fenolową do montażu na gorąco, dodanie odpowiedniej ilości „wypełniacza węglowego” zapewni ścieżkę uziemienia próbki i wyeliminuje ładowanie. Jest to idealna technika, ponieważ montaż jest równie odpowiedni do analizy optycznej. Działa to dobrze w przypadku próbek, które już przewodzą, jednak w przypadku próbek nieprzewodzących, takich jak ceramika, tworzywa sztuczne lub niektóre minerały, nie będzie to odpowiednie i inne metody obróbki będą działać lepiej. Wypełniacze węglowe zwykle nie działają dobrze z epoksydami do montażu na zimno.
Analiza żywicy
Techniki stosowane z żywicami epoksydowymi do montażu na zimno próbek, które z natury przewodzą, obejmują:
W przypadku większych próbek, takich jak metalowe przedmioty, często stosuje się zwykły kawałek taśmy miedzianej lub srebrnej farby, aby uziemić je do uchwytu próbki lub stolika przedmiotowego w celu utworzenia przewodzącego „mostka” nad żywicą izolacyjną.
Alternatywnie dodanie „śrutu miedzianego” do żywicy epoksydowej jest prostą metodą zmielenia próbki. Podobnie, po prostu wywiercenie otworu z boku uchwytu i dodanie metalowej śruby, która dotyka próbki i wystaje na zewnątrz, to kolejna prosta technika uziemienia.
Używanie wyparki węglowej lub powlekarki do nakładania cienkiej warstwy przezroczystej dla elektronów (około 20-25 nm) na polerowaną powierzchnię jest idealną techniką dla prawie każdej próbki, zwłaszcza osadów mineralnych. Chociaż węgiel może sprawić, że próbka nie będzie nadawała się do badań optycznych, warstwę węgla można łatwo usunąć. Węgiel jest preferowanym materiałem powłokowym do charakteryzacji chemicznej metodą EDS ze względu na wysoką przepuszczalność promieni rentgenowskich.
W przypadku próbek nieprzewodzących, użycie nano-cienkiej warstwy czystego metalu przezroczystego dla elektronów za pomocą urządzenia do powlekania przez napylanie metali stworzy warstwę przewodzącą, która rozproszy ładujące się elektrony. Przewodność i wielkość ziarna powłoki jest zmienna w zależności od rodzaju napylanego metalu. Obrazy o wysokiej rozdzielczości wymagają cienkiej, wysoce przewodzącej, drobnoziarnistej powłoki
W przypadku analizy EDS przez powłokę metalową ważne jest, aby warstwa była bardzo cienka (mniej niż 10 nm) i aby używano metalu, który nie będzie zakłócał rentgenowskiej sygnatury spektralnej próbki. Czytelnika odsyłamy do innych dostępnych informacji dotyczących wyboru powłoki metalicznej techniką napylania katodowego.
